من و دلتنگی های دلم
دختری تنها که اینجا خیلی راحت و ناشناس حرفای توی دلش رو میزنه توی این زمونه که دخترا رو زنده بگور میکنن و این قضیه رو نمیپذیرندمن و دلتنگی های دلم
دختری تنها که اینجا خیلی راحت و ناشناس حرفای توی دلش رو میزنه توی این زمونه که دخترا رو زنده بگور میکنن و این قضیه رو نمیپذیرنددرباره من
پیوندها
دستهها
برگهها
جدیدترین یادداشتها
همه- خوبیم
- ....
- زندگی برای شما
- زورو
- سلام
- کرکره پایین
- بهم ریختم
- نی نی خانوم متاهلانه
- بدترین وبهترینها در سال 90 و....
- خون دماغ
- دعای امسال من
- شروع نوشتنم
- در حسرتش بمان
- این روزها..
- خدا کجاس؟!!
- ....
- بدترین روزها
- ای قوم به حج رفته کجایید. کجایید؟؟!!
- هوای پرواز!!!
- آرامش
- ....
- تصمیم کبری!!!
- بازگشت من
- دین جدید
- شب و اشک
- گند ات بزنن شکسته بال
- آقاهه با نمک
- گلشیفته
- من و آقاهه و مشاور
- جیک جیک
- کنکور نخوانده
- نوستالژیک
- دهمین سالگرد ازدواج
- مجردی
- آپ بی آپ
- خدایا مراقب دلم باش
- ...
- توصیف حالم
- شما بگید چیکار کنم؟؟!!
- پریشانی
بایگانی
- آبان 1391 1
- شهریور 1391 1
- مرداد 1391 1
- تیر 1391 2
- فروردین 1391 5
- اسفند 1390 11
- بهمن 1390 6
- دی 1390 8
- آذر 1390 10
- آبان 1390 16
- مهر 1390 12
- شهریور 1390 14
- مرداد 1390 17
- تیر 1390 15
توصیف حالم
خدایا
خدایه اطلسی ها
زمانی است طولانی که مزرعه دلم را شخم میزنند و خار میکارند و با باران خون آبیاری اش میکنن
خدایه من تو بودی آن کسی که دلم به تو قرص بود
گلایه هایم از زمین و آسمان برای تو بود
تو بودی که گوش میکردی و ارامم میکردی
چه شده که دیگر به حرفهایم گوش نمیکنی؟!
چرا صورتت را از من بر گردانده ای؟!!
خواندمت. جوابی ندادی
باز خواندمت و باز جوابی نشنیدم
خدایه من تنهایی قلب من از چی است؟؟!!!
به چه جرمی؟؟!!
به جرم اینکه پدرم رو گرفتی؟!!
به اینکه به من مرد محرمی ندادی؟!!
خدایا دلم خون است و دیگری در سینه ام جا نمیشود
به این سو و آن سو میزند تا رها شود
باز مرا ندیدی!!!
و باز ندیدی.... 
توضیح نوشت: هنوز با این همه نوشتن من بعضی از دوستام میان میپرسن: یعنی تو بابا نداری؟! برادر و عمو و پدر بزرگ چی؟؟!!!
خب ندارم دیگه. هیچ کدومشون رو ندارم و خون شدن بیشتر دلم منم از همینه. بعد میگم درکم نمیکنین. میگید : نه 
سلام ای دختر زیبام
منهم عطش داغی دستت را دارم که بگیرم بدستم و دونه دونه انگشتانت را با دستهایم بشمارم و بیاد بچه گی هایت آن شعر معروف را برایت زمزمه کنم
این افتاد دو چاه این یکی درآوردش این شستش این پختش این کله گنده خوردش و تو هم بمن لبخند بزنی و بگویی بابا دو باره دوباره
وای بابایی اینطوری نگو
اشکای من همینطوری بی پروا میریزن
چه برسه با این حرفا
آخیـــــ هیـــــــــ دلمان گرفتـــــ
تو هم هی بیا وب من دلت بگیره
فک کنم محراب راس میگه
نیای وبم راحت تری
از دستت ناراحتم...
دفعه اخر خیلی بد باهام صحبت کردی...
یادته؟
من میام ولی نظر نمیدم...
تو خیلی نامردی....
نه دیگه آشتی کن
ببخشید
یادم نیس چی گفتم؟!
میدونم منظورت با اون دوستایی که گفتی هنوز نمیدونن من بابا و فلان از این حرفا ندارم
من میدونستم که نداری ولی برا مطمئن شدن اون روز اینو ازت پرسیدم دختر
خب حالا با اون چیزایی که واست نوشتم فهمیدی که چقد دله منم شکسته چقد منم تو زندگی مشکل دارم
مشکل پشت مشکل
و بازم از خدا شکایت نمیکنمو میگم
شاید در این مشکلاتی که خدا پیش روم گذاشته هم حکمتی هست
پس هی نگو نمیفهمی نمیدونی
منم دخترم و جنسم عسن تو لطیفه
میدونم باب نداشتن و نبودنش چقد سخته....
پس تو هم منو بفهم
تو عژیژمیییییییی
ان شا ا... خدا بهت یه شوهر خوب و یه گل پسر ناز بده تا این مشکل نداشتن مرد هم کامل برطرف بشه در آیند ه
چه خوشحال
ببندش..
البته ببخشید . بوس بوس
نهــــــــــ بابا بیایمــــ راحتـ تریمـــــــ کاری داریــــــ ؟؟
بیا گلم
بیا
من که از خدامه همه بیان پیشم
من که یه بار اومدم
چقدر بیام برم آخه
زیاااااااد
کاش بلاگفا بودی تا می فهمیدم که آپ می کنی...
اما با این حال بازم بهت سر می زنم.
خب بعضی وقتها حوصله ام نمیاد حرف بزنم یا هی با خودم می گم اگه الان فلان حرف رو بزنم باز می گی درکت نکردیم و از این حرفا...
هیچ کسی توی این دنیا تنها نیست...
تا خدا هست کسی تنها نیست...
به اضافه بنده های خوب خدا که اگه چشم باز کنیم می بینیم دور و برمون زیادند...
فقط نباید کاری کنیم که از ما رنجیده بشوند...
میسی اومدی
میسییییییییییییییییییییییییییییی
چت شده دختر؟! دوباره که بی‌قراری!!!!
مگه نگفتم توکلت به خدا باشه و بس..
بهش اعتماد کن، همینننن...
بگو توکلت علی الله ...
سپیده...
سلام همدرد...
سلام
اون رمز رو تایید نکنی خصوصیه
آخ جون رمز
درود خوشحالم به وبم اومدی. خوب مینویسی
مرسی
مگه همه چی شوهره؟ بی خیال لطفا!
سلام.اولین باره اتفاقی اینجا اومدم.و چیزای که خوندم منو یاد سال های قبل زندگی خودم انداخت.نمیدونم فک کنم هم سن باشیم.چون منم امسال کنکور ارشد دارم.متولد شصت و هفتم.
من تا سن نوزده سالگی که رفتم دانشگاه هیچ نوع مردی توی زندگیم نبود.تک فرزند بودم.مادرم بیماری عصبی داشت و تمام فامیل ارتباطشونو با ما قطع کرده بودن.و علاوه بر این که مشکل عصبی داشت فوق العاده مذهبی و متحجر بود.در حدی که میگفت روسری سفید زیر چادر پوشیدن هم جلب توجه میکنه(بگذریم ازینکه خواستم و این تفکراتشو عوض کردم)پس پسرای و کل فامیل نه دلشون میخواست نه جرات داشتن به من نزدیک بشن.بابام توی پتروشیمی آبادان کار میکرد و سالی شیش بار بیشتر نمیدیدمش.(اون هم از مامانم فراری بود)همه ی اینارو داشته باش به علاوه ی اینکه توی بچگی بینی م شکسته بود و اصلا و ابدا قیافه ی جالبی نداشتم.
انقدر مرد توی زندگیم نبود که توی سن شونزده سالگی وقتی یه مرد توی کوچه از روبرو م رد میشد قلبم میر یخت.نه اینکه تحریک بشم:) منظورم اینه که پدیده ای بود که برام هضم نشده بود.دبیرستان تموم شد و من کنکور دادم و قبول نشدم.میدونی چرا؟چون تمام فکر و ذکر شب و روزم تنها دبیر مرد مدرسه مون بود که البته متاهل بود و بنده خدا هیچ گوشه چشمی هم به من نداشت و فقط هفته ای یه ساعت میدیدمش
تا اینکه من عوض شدم.آره..من..کتاب فلورانس اسکاولشن و بعد صحبت های دکتر آزمندیان رو گوش دادم.فهمیدم یرون ز من نیست آنچه در عالم منه.یک سال تمام نشستم با علاقه و اشتیاق درس خوندم و کنکور دادم.وقتی کنکورم رو دادم توی تابستونش طلاهامو فروختم و یه خورده هم با کلی التماس از مامانم گرفتم و یه جای ارزون بینی مو عمل کردم.خوب نشد ولی هرچی شد از قبل بهتر بود و قیافه م شبیه آدمیزاد شد.
با دوستام بیرون رفتم و روابط حتی بد بین خودشون و دوست پسراشون خانت ها پیچوندن ها رو دیدم تا چشم و گوش بسته وارد دانشگاه نشم.با عقاید مامانم جنگیدم و جوری که فکر میکردم درسته (نه متحجرانه نه بی بند و بار) لباس پوشیدنم رو انتخاب کردم..نتایج دانشگاه اومد و من مهندسی سراسری یکی از دانشگاه های معتبر تهران قبول شدم.به دومین تغییر اساسی زندگیم رسیده بودم.چون رشته م مردونه بود چهل و دو تا پسر و نه تا دختر بودیم.با همشون بخاطر تجربه ای که پیدا کرده بودم روابط خوب و منطقی دوستانه برقرار کردم و درواقع حدود سی تا دوست اجتماعی پسر داشتم و هنوز هم دارم.و یک ساله که با یکیشون ازدواج کردم که دوتا داداش و کلی پسر توی فامیلشون داره.
میخوام بهت بگم پاشو.اگه تو دلت به حال خودت نسوزه هیچ کس دلش به حالت نمیسوزه.حتی خدا.چون عظمت جهان رو به تو داده و اگه ازش استفاده نکنی ناشکری کردی.تو خدای زندگی خودتی.عظمت رو توی دستت داری.خودت رو بشناس(حالا هر سی دی روانشناسی از هرکسی که تحقیق کنی و بفهمی بهتره تهیه کن و گوش کن)
از خدا و ایمه کمک بگیر.چیزی توی دنیا نیست که بهش نرسی
اوضاعت از گذشته ی من که بدتر نیست.یا اگه هست میتونی بهترش کنی.
نه یه سال بزرگترم
سلام دوستم اینه که چیزی نیست منم نه بابا دارم نه برادر نه عمو نه پدربزرگ اما یه مامان دارم که جای همه اینها رو برام پر کرده ناراحت نباش راست میگه آتنا اگه ما دلمون برای خودمون نسوزه کسی دلش برامون نمیسوزه تازه یه خدایی هم هست که مطمئنن هوامون داره چون اگه نداشت الان اوضامون بدتر از اینها بود ژس خدا رو شکر کن
چطوری آبجی خوبی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
پیدات نی
تک نمیزنی دیگه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
دیروزم اس دادم جواب ندادی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
هستم
کدوم اس؟؟
سلامــــــــــ
بحلهـــــــ اون وقت تو توی اون دوران بودیـ ؟؟؟؟؟؟
کدوم؟؟؟!!
بحلهــــــ ماشالله چه شعر قشنگیمـ بودااااااا
امیدواری در دعا ...
احمدبن محمد به حضور امام رضا (ع) رسید و گفت: چند سال است حاجتی دارم و آن را از خدا خواسته‌ام و دعا می‌کنم ولی دعایم مستجاب نشده است، در این مورد شک و تردیدی به دلم راه یافته است.
امام رضا (ع) فرمود: ای احمد، مراقب باش که شیطان بر تو چیره نگردد تا تو را مأیوس و ناامید کند، همانا امام باقر(ع) می‌فرمود: «مؤمن نیاز خود را از خدا می‌خواهد، خداوند اجابت آن را به تأخیر می‌اندازد، برای اینکه ناله و گریه و زاری او را دوست می‌دارد.
پس امام رضا (ع) فرمود: سوگند به خدا تأخیر برآوردن نیازهای دنیوی مومنان برای آنها بهتر از تعجیل در برآوردن نیازهای آنها است.
دنیا چه ارزشی دارد؟ امام باقر (ع) می‌فرمود: سزاوار است که دعای مؤمن درحال آسایش مانند دعایش در حال سختی باشد.
بعد امام رضا (ع) فرمود: باید به گفتار خداوند بیشتر اطمینان داشته باشی، چرا که خداوند به وعده خود وفا می‌کند و می‌فرماید: «از رحمت خدا مأیوس نشوید» (زمر- 53)
بنابراین، اعتماد تو باید به خدا بیشتر از دیگران باشد و در خانه دل را به راه یافتن چیزی جز خوبی نگشایید و همیشه در شما حالت امیدواری باشد که خداوند فرموده است: «هرگاه بندگانم مرا بخوانند (از من چیزی بخواهند) پس من نزدیکم و خواسته دعا کننده را هنگامی که مرا بخواند، اجابت می‌کنم. (بقره- 186) (1)
منم هیچکدوم رو ندارم
کاش واژه محبت انقدر با لبها صمیمی بود که برای بیان کردنش به شهامت نیازی نبود.کاش دلها انقدر خالص بودندکه دعاها قبل از پایین امدن دستها مستجاب میشدند.