پریشونی

زلف بر باد مده، تا ندهی بر بادم

.....................................

استرس؛

پریشانی؛

بی تابی؛

سر در گم؛

دلهره؛

آشفته؛

دل نگرانی؛

واژه های انیس و مونس من هستند.

بی تاب و آشفته فکر در کوچه های تنهایی قدم بر میدارم.

در جاده بی انتها و پاییزی زندگی

رفتن و نرسیدن

بودن و نداشتن

کمبود و کمبود

نبود و نبود

محبت و عاشقی

آرامش و زندگی

در این جاده هر چه میخواهی داشته باش، جز محبت و وابستگی

جز اون

جز ..........

داشته باش، که اگر نداشته باشی، باخته ای

داشته باش و به آن برس

اگر به کنار جاده ات نرسی

سختی این جاده تنگ و خشن

بیشتر اذیتت میکنه

برو

برو

برو نگو چرا اون خار توی پات چقد راه رو برات بسته

برو و نگو که اون خار پات رو از کار انداخته

نگو که خار داره به قلبت فشار میاره

نگو که از درون فرو ریختی

برو و برو

نمان

که اگر بمانی که پات رو تیمار کنی،

نه به ته جاده می رسی و

نه به تیمار اون زخم

برو و نگو که دلت شکسته

نگو که زندگی تنهایی اذیتت میکنه

نگو که قلبت رو لای یه گیره است و

فشار راه بیشتر اذیتت میکنه

نگو عاشقی

نگو احساس داری

نگو قلب داری

دنیا واسه آدمهایی هست که قلب ندارن

پس نگو که پر از احساسی

نگو یه حس غریب و دست نیافتنی داری

نگو دلت بی تاب دیدن چشمای با محبتشه

نگو و نگو

نگو که دنیا واسه آدمهای احساسی جایی نداره

یا اگرم جایی داشته باشه، برای تو نیس

برای تو نیس

ما که ندیدیم

ما که نشنیدیم

ما که لمس نکردیم

ما که نچشیدیم

ما که نبوییدیم

آهای که تو که نمیدونی معنی گل سرخ و بوی آن چطوری

پس برو هیچ نگو

نگو و برو

برو و نگو

میدانی سراب به چه معناس؟!

به معنی خواستن و نداشتن

به معنی رفتن و نرسیدن

به معنی تقدیر

به معنی نبودن

به معنی بیهودگی تلاشت

به معنی خواستن محبت و نداشتن آن